مجله کودک 158 صفحه 5

یک خاطره، هزار پند شهید صیاد شیرازی از فرماندهان دفاع مقدس نقل کرده اند که در یکی از روزهای دفاع مقدس به همراه سایر فرماندهان، مشغول طراحی عملیات فتح المبین بودیم. نیروها را از هر نظر مجهز کرده بودیم، اما قرار گذاشته بودیم که به دلیل وضع خاص ماه در شبها اواسط فروردین ماه، عملیات را آغاز کنیم. اما در همین احوال، دشمن پیش دستی کرد و قبل از اینکه ما به او حمله کنیم، آنها به ما حمله کردند. میدان جنگ لحظه به لحظه بر رزمندگان تنگ می شد. در این تنگنا، تصمیم گرفتیم از امام (ره) فرمانده کل قوا کسب تکلیف کنیم. از آنجایی که زمان بسیار کم بود، تصمیم گرفته شد، یکی از فرماندهان به وسیله هواپیمای اف 5 شکاری به تهران و به دیدار امام (ره) برود. ایشان با خطر زیاد، توسط هواپیمای اف 5 در مدت 20 دقیقه از جبهه به تهران رفت. چون این هواپیما با سرعت زیادی حرکت می کرد وی بدون تجهیزات کافی که لازمه پرواز با این هواپیما است به تهران رسید. او از فرودگاه هم به مدت 30 دقیقه به جماران رفت و حضرت امام را ملاقات کرد. و بعد از 5/1 تا 2 ساعت با همان هواپیما به جبهه برگشت. پس از بازگشت فرمانده از محضر امام، پرسیدیم، خوب امام چه فرمودند ؟ راهی نشان دادند ؟ او گفت : خیر. امام با آرامش، وضعیت دشوار نیروهای ما را گوش دادند. تبسمی کردند و فرمودند : « هیچ نگران نباشید و همچنان باید مصمم باشید که عملیات را انجام بدهید. » پس فرمودند : « می توانید از قرآن هم قوت قلب بگیرید و به نیت طلب خیر، قرآن را باز کنید و خداوند قلبتان را قوی بکند و حتماً موفقید انشاا... » تکلیف ما معلوم شد. اول اینکه باید یکپارچه و مصمم عملیات را انجام دهیم و دوم اینکه طلب خیر از قرآن کنیم. قرآن را که باز کردیم، به لطف خداوند متعال سوره فتح برابر دیدگان ما قرار گرفت. فرماندهان ارتش و سپاه با دیدن این صحنه، اشک شوق می ریختند. صحنه فراموش نشدنی بود و پس از خواندن این آیات، همگی قوی تر، شاداب تر و مهیاتر برای جنگ شده بودیم. این عملیات چندی بعد با موفقیت انجام شد، دو هزار کیلومتر مربع از زمین های میهن اسلامی آزاد شد و شانزده هزار نفر عراقی متجاوز نیز اسیر شدند. این عملیات بعدها زمینه ساز فتح خرمشهر در عملیات دیگری نیز شد. برای مسافت های کوتاه، انسان از ایما و اشاره توسط دست، بازو، چشم و دهان استفاده می کرد. تغییر شکل صورت نیز برای این ارتباط موثر بود. اما برای فاصله های طولانی تر از طبل و ضرب برای برقراری ارتباط استفاده می شد.