مانند سرعت سنج، ارتفاع پرواز، جهت یاب و.. را در خود نگهداری می کند. هر دو این دستگاه ها، یک دستگاه ضبط دیجیتال هستند. گفتگوها و مطالب رد و بدل شده همگی به صورت اطلاعاتی در می آیند که به زبان رایانه تبدیل می شوند. رایانه همین این اطلاعات را به صورت کدهای دو رقمی (صفر و یک) در می آورد. برای آن که در برابر ضربه و آتش مقاوم باشند. بدنه جعب سیاه می توند به مدت نیم ساعت، گرمای هزار درجه سانتیگراد راتحمل کند. حفاظ این جعبه نیز می تواند قدرت ضربه یک میله فولادی 300 کیلوگرمی را که از ارتفاع 3 متری سقوط کرده باشد، تحمل کند. این جعبه به شکل مکعب مستطیل ساخته می شود و دستگاهی در آن کار گذاشته شده است تا به محض برخورد جعبه سیاه با سطح آب، صدای بلندی تولید کند. این صدا تا مسافت 4 کیلومتری شنیده می شود.
اولین بار، «چارلز لیندبرگ» در سفر هوایی خود بر فراز اقیانون اطلس، از جعبه سیاه کمک گرفت. اما در ابتدا این وسیله، ابزار مهمی در هواپیما به حساب نمی آمد. سال ها بعد در سال 1947 میلادی، استفاده از جعبه سیاه در هواپیما اجباری شد.
امروزه، هنگامی که جعبه سیاه یک هواپیمای سقوط کرده، به مرکز بررسی سانحه سقوط می رسد، اطلاعات با استفاده از رایانه، کدیابی می شود سپس آنچه بر سر هواپیما آمده است، بر روی کاغذچاپ می شود.
کارشناسان می گویند، مهمترین کار پس از پیدا کردن جعبه سیاه در لابلای قطعات هواپیمای سقوط کرده، تجزیه و تحلیل کردن اطلاعات به دست آمده از آن است. این کار نشان داده است که در 90 درصد مواردی که هواپیما سقوط کرده است، خلبان مقصر بوده است.
آلبوم تصویری
*یک ساعت شنی مربوط به قرن 16 میلادی
مجلات دوست کودکانمجله کودک 164صفحه 37