مجله کودک 180 صفحه 7

لغت­نامۀ قرآنی حرف :«س» «سِجّیل» محمدعلی دهقانی نکته­های قرآنی دو بسم­الله همۀ سوره­های قرآن مجید با جملۀ «بسم­الله...» شروع می­شوند جز سورۀ «تَوُبَه» یا «بَرائت» که بدون «بسم­الله...» آغاز می­شود. امّا یک سوره هم در قرآن هست که جملۀ «بسم الله الرحمن الرحیم» دوبار در آن به کار رفته است؛ یک بار در اوّل سوره، و بار دوم در وسط سوره. نام این سوره «نُمل» است. نَمل، یعنی مورچه. سورۀ نَمل، داستان حضرت سلیمانِ نَبی (ع) را بیان می­کند و پر از رمز و راز و شگفتی است. سورۀ نمل، بیست و هفتمین سورۀ قرآن است و 93 آیه دارد. کلمۀ «سجّیل»، فقط در زبان قرآن دیده می­شود و معنای مخصوصی دارد که در خارج از قرآن نیست. این کلمه سه بار در قرآن مجید آمده است و در هر سه جا یک معنا دارد: سنگ­های کوچکی که برای عذاب از آسمان می­بارند و مُهر و نشان مخصوصی دارند. کسـی نمی­داند که جنس واقعی سِجّیل از چیست. نوشته­اند که از جنس سنگ و گل است. امّا کدام سنگ و کدام گِل؟ نمی­دانیم. در آیۀ 4 سورۀ «فیل» که داستان «اصحاب فیل» را خیلی کوتاه تعریف می­کند، می­خوانیم: «آنها را با سجّیل (پاره­های کوچکی از سنگ و گِل) سنگباران کردند.» این پاره­های سنگ و گل آن قدر کوچک بودند که از میان منقار پرنده­های کوچکی به نام «اَبابیل» به سوی زمین پرتاب می­شدند. با این حال، با هرکدام ازاین سنگ­های کوچک، یکی از افراد سپاه مشرکان به شکلی دردناک کُشته می­شد! بین آنها جرو بحث شروع می­شود زیرا مانفرد به دیه­گو مشکوک است. بر اثر سر و صدای زیاد، بهمن شروع به ریزش می­کند. اما به دروغ می­گوید که یک راه­میان­بُر پیدا کرده است.