خلود

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏خلود در آتش‏

‏‏حکومة ارحم الرّاحمین حکومة غیر مشوبة بالأنتقام و السّخط، و ان‏‎ ‎‏کانت صورة الرّحمة هی النّار؛ فانّ الخلود فی النار لاینافی التذاذ اهلها‏‎ ‎‏بها، بناءً علی مذهب مَن یری عدم الخلود فی الیم العذاب کالشّیخ و‏‎ ‎‏من تبعه،‏‎[2]‎‏ و ان کان الخلود فی النّار من الضّروریّات.‏‎[3]‎‏(320)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏خلود در نار،‏‎ ‎‏تجسّم خلود‏‎ ‎‏طبیعت‏

‏‏ [‏‏کسی که‏‏]‏‏ مخلَّد در ارض طبیعت گردد که باطن آن در عالم دیگر‏‎ ‎‏جلوه کند و آن خلود در عذاب جهنم است.(321)‏

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎

• . مراد، محیی الدین عربی و پیروان مسلک اوست.
• . حکومت ارحم الرّاحمین، حکومتی است که [ذره ای] با انتقام و خشم آمیخته نشده است هر چند که «آتش» صورت رحمت باشد. پس [باید دانست که حتی] خلود در آتش هم منافاتی با لذّت بردن خالدین، از آتش ندارد؛ و این سخن بنابر مبنای کسانی است که معتقد به «عدم خلود» در عذابند؛ مانند شیخ و اتباع وی، اگرچه خلود در آتش از ضروریات است.