فصل چهاردهم: تجسّم اعمال

پاسخ شبهه عدم تناسب بین اعمال و جزاء

پاسخ شبهه عدم تناسب بین اعمال و جزاء

‏ ‏

‏ ‏

ثواب و عقاب اخروی، حاصل اعمال دنیوی

‏هر چه در عالم آخرت واقع می شود، یک چیزی است که از اینجا‏‎ ‎‏ما تهیه کرده ایم و وارد می کنیم در عالم آخرت. به ما یک چیزی‏‎ ‎‏خارج از عملمان نمی دهند؛ اعمال ماست اینها.(347)‏

بین 1344 تا شهریور 1346

*  *  *

‏ ‏

‏ ‏

تفاوت عذابهای دنیا و آخرت

‏اساس عذاب الهی بر اعمال ماست. هر عملی که از ما صادر‏‎ ‎‏می شود، در آن عالم یک صورت دارد، رد برانسان می شود. این‏‎ ‎‏طور نیست که عذاب آخرت شبیه عذاب های دنیایی باشد که‏‎ ‎‏مأمورین بیایند، بکشندش و ببرندش، و از باطن خود ـ ذات انسان ـ‏‎ ‎‏آتش طلوع می کند. اساس جهنم، انسان است، و هر عملی که از‏‎ ‎‏انسان صادر می شود بر شدت و مدت عمل، بر شدت و مدت‏‎ ‎‏عذاب می افزاید.(348)‏

20 / 9 / 63

*  *  *

‏ ‏

‏ ‏

ثواب و عقاب اخروی، بروز درون انسان

‏می دانیم که هرچه که در اینجا باشد، صورت غیبی اش در آنجا به‏‎ ‎‏ما می رسد. ما گرفتار اعمال خودمان هستیم در آن عالم، از خارج‏‎ ‎‏به ما چیزی نمی دهند. ما هستیم که بنا می کنیم اساس آن عالم را.‏‎ ‎‏این همه اعمال شماست که به شما رد می شود. اِنَّها ‏هِی اَعْمالُکُمْ تُرَدُّ‎ ‎اِلَیْکُمْ‏، ‏فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقال ذَرّةٍ خیرا یَرَه.‎[2]‎‏ نه اینکه ثوابش را می برد،‏‎ ‎

کتابمعاد از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 420
‏خودش را می بیند ‏وَمَنْ یَعمَلْ مِثْقَالَ ذَرّةٍ شَرّا یَرَه.‎[3]‎‏ خود شرّ را می بیند،‏‎ ‎‏خود آن عمل را در آنجا می بیند. کارهای ما، عقاید ما، اخلاق ما؛‏‎ ‎‏تمام اینها در آنجا منعکس است.(349)‏

1 / 1 / 61

*  *  *

‏ ‏

‏ ‏

تحذیر از پیامد اعمال

‏جمله ‏ولتنظر نفس ما قدّمت لغدٍ‎[4]‎‏ تحذیر از پی آمدهای اعمال ما است و‏‎ ‎‏شاهد است بر آن که آنچه عمل می کنیم خود آنها به صورت‏‎ ‎‏مناسب در نشئه دیگر وارد می شوند و به ما خواهند رسید.(350)‏

‏ ‏

*  *  *

‏ ‏

‏ ‏

انعکاس اعمال ما در آخرت

‏وقتی انسان از این جهان به جهان دیگر رخت بربندد و پرده ها پس‏‎ ‎‏برود، می فهمد که: ‏ذلک بما قَدَّمَت اَیْدیکُم.‎[5]‎‏ وَ وَجَدوا ماعَمِلوا حاضِراً.‏‎[6]‎‎ ‎‏تمام اعمالی که در این دنیا از انسان سر می زند در آن جهان دیده‏‎ ‎‏می شود، در برابر وی مجسم می گردد. ‏فَمَن یَعْمَل مِثقالَ ذَرَّةٍ خَیراً یَرَه *‎ ‎و مَن یَعمَل مِثقالَ ذَرَةٍ شَرّاً یَرَه،‎[7]‎‏ تمام اعمال و کردار و گفتار انسان در‏‎ ‎‏جهان دیگر منعکس می گردد گویی از زندگی ما فیلم برداری‏‎ ‎‏می شود و در آن جهان نشان داده خواهد شد و قابل انکار نخواهد‏‎ ‎‏بود. همه اعمال و حرکات ما را علاوه بر شهادت اعضا و جوارح به‏‎ ‎‏ما نشان خواهند داد: ‏قالوا اَنطَقَنَا الله الّذی اَنطَق کُلَّ شی ءٍ.‎[8]‎‏ در مقابل‏‎ ‎


کتابمعاد از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 421

‏خداوند که همه چیز را ناطق و گویا قرار داده، نمی توانید اعمال‏‎ ‎‏زشت خود را انکار کنید و پنهان نمایید.(351)‏

*  *  *

‏ ‏

‏ ‏

بهشت و دوزخ ساخته عمل انسان

‏بهشت و دوزخ از کار انسان پیدا شده است. در کار انسان است که‏‎ ‎‏یا عمل صالح است یا کار خوب است که مبدأ تحقق بهشت است‏‎ ‎‏یا اعمال غیرصالح و فاسد است که مبدأ دوزخ است.(352)‏

11 / 2 / 58

*  *  *

‏ ‏

 

دوزخ صورتهای عمل و اخلاق انسان

اعمال و کردار آتشزای جهنّم

‏جهنّم وعذابهای گوناگون عالم ملکوت وقیامت صورتهای عمل و‏‎ ‎‏اخلاق خود توست. تو به دست خود، خویشتن را دچار ذلّت و‏‎ ‎‏زحمت کردی و می کنی تو با پای خود به جهنّم میروی و به عمل‏‎ ‎‏خود، جهنّم درست می کنی جهنم نیست جز باطنِ عملهای‏‎ ‎‏ناهنجار تو. ظلمتها و وحشتهای برزخ و قبر و قیامت نیست جز ظلّ‏‎ ‎‏ظلمانی اخلاق فاسده و عقاید باطله بنیالانسان:‏

‏ ‏

‏     ‏فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ * وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّاً یَرَهُ.

‏     ‏‏امیرالمؤمنین فرماید: «این آیه شریفه، محکمترین آیات‏‎ ‎‏است»‏‎[9]‎‏. و ظاهر این آیه شریفه آن است که خود عمل خوب و بد‏‎ ‎‏را می بینیم...‏

‏     اگر اعمال بنی الانسان نبود و صورتهای غیبی عملهای زشت ما‏‎ ‎‏نبود، جهنّمی نبود و همه عالم غیب بَرْد و سلامت بود.(353)‏


کتابمعاد از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 422

‏شما با دست خویش آتش روشن نکنید، آتش جهنم را شعله ور‏‎ ‎‏نسازید، جهنم با اعمال و کردار زشت انسان روشن می گردد. این‏‎ ‎‏اعمال بشر چموش است که آتش افروزی می کند. فرمود: ‏جُزنا و هی‎ ‎خامِدَة‏ (از جهنم گذشتیم در حالی که خاموش بود) اگر بشر با‏‎ ‎‏اعمال و کردار خویش آتش نیفروزد، جهنم خاموش است.(354)‏


کتابمعاد از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 423

‏ ‏

‎ ‎

کتابمعاد از دیدگاه امام خمینی (س)صفحه 424

  • . زلزال /  7.
  • . زلزال /  8.
  • . حشر /  18.
  • . آل عمران /  182؛ انفال /  51.
  • . کهف /  49.
  • . زلزال /  7 ـ 8.
  • . «گفتند: ما را خداوندی که همه چیز را به سخن درآورده، ناطق نموده است»؛ فصلت /  21.
  • . این گفته در تفسیر مجمع البیان؛ ج 10، ص 800 ؛ نور الثقلین؛ ج 5، ص 650، ح 16 به صحابی رسول خدا ـ صلّی اللّه علیه و آله ـ عبداللّه بن مسعود نسبت داده شده است.