مقدمه تحقیق

اساتید

اساتید [1]

‏1 ـ مرحوم آیت الله حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (م 1304 ق) ‏

‏ امام خمینی به همراه نزدیک به ده نفر دیگر به درس خصوصی مرحوم ملکی حاضر‏‎ ‎‏می شدند؛ که البته باتوجه به ورود حضرت امام در سال 1301 ق. به قم و ارتحال این‏‎ ‎‏عالم بزرگوار در سال 1304 ق. مدت این استفاده بیشتر از سه سال نبوده و محتوای‏‎ ‎‏این دروس به احتمال قریب به یقین سیر و سلوک و عرفان عملی بوده است.‏

‏2 ـ مرحوم آیت الله حاج میرزا علی اکبر حکمی یزدی (م 1305 ق)‏

‏ایشان که از اساتید بزرگ و فرهیخته در علوم معقول بوده اند چند سالی در حوزه علمیه‏‎ ‎‏قم به تدریس حکمت و ریاضیات اشتغال داشتند وحضرت امام وبزرگانی همچون‏‎ ‎‏آیت الله حاج سید محمد تقی خوانساری  و آیت الله حاج سید احمد خوانساری به‏‎ ‎‏درس ایشان حاضر می شدند و بیشتر در حساب و هیئت از محضر ایشان استفاده‏‎ ‎‏نموده اند.‏

‏3 ـ مرحوم آیت الله حاج سید ابوالحسن رفیعی قزوینی(1310 ـ 1395 ق)‏

‏مرحوم امام  ‏‏قدس سره‏‏ مدت چهار سال شرح ‏‏منظومۀ سبزواری‏‏ را در محضر آیت الله رفیعی‏‎ ‎‏آموخته و با توجه به بیان شیوا و متقن ایشان و عمق فکری حضرت امام به گونه ای‏‎ ‎‏مطالب این کتاب را فرا گرفتند که در حکمت متعالیه از استاد بی نیاز شده و بیش از‏‎ ‎‏چند روزی در درس ‏‏اسفار‏‏ مرحوم رفیعی شرکت نکردند و به مطالعۀ ‏‏اسفار‏‏ و مباحثۀ‏‎ ‎‏آن با مرحوم آیت الله حاج میرزا خلیل کمره ای بسنده نموده و از اساتید به نام در‏‎ ‎‏حکمت متعالیه گردیدند.‏

‏4 ـ مرحوم آیت الله حاج شیخ محمد علی شاه آبادی (1292 ـ 1369 ق)‏

‏امام راحل در سالهای 1307 ـ 1314 ش. شرح فصوص الحکم، مصباح الانس و بخشهایی‏

تقریرات فلسفه امام خمینی (س)(ج. ۱)صفحه X
‏از ‏‏فتوحات مکّیه و منازل السائرین‏‏رادرخدمت ایشان تحصیل نموده اند.وعمده استفادۀ‏‎ ‎‏حضرت امام در علوم معنوی و عرفانی نزد ایشان بوده است. او بزرگمردی است که‏‎ ‎‏در شکل گیری شخصیت روح خدا در ابعاد گوناگون آن از عرفان گرفته تا سیاست،‏‎ ‎‏نقشی اساسی ایفا نموده است، خصوصیات انس این مرید و مراد از توان این چند‏‎ ‎‏سطر خارج  و شایستۀ تفحّص و تعمّق فراوان است.‏

‎ ‎

تقریرات فلسفه امام خمینی (س)(ج. ۱)صفحه XI

  • )) رجوع کنید به مصاحبۀ آیت الله سید مصطفی صفایی با مجلۀ حوزه، شمارۀ 32؛ آیینۀ دانشوران، ص 185 ـ 186؛ زندگی امام به روایت امام در مجلۀ حضور، شمارۀ 1،ص 9؛ شرح مقدمۀ قیصری بر فصوص الحکم، ص 33 ـ 34.