مجله کودک 206 صفحه 20

لغت نامه قرآنی حرف «ع» «عَذب» عَذب، یعنی: شیرین، گوارا، لذّت بخش. صفِ آب، مایع یا نوشیدنی مخصوص بهشت است که به مومنان اهل بهشت خورانده می­شود. عَذب، دو بار در قرآن مجید آمده است: آیۀ 53 سورۀ فُرقان و آیۀ 12 سورۀ فاطر. در سورۀ فُرقان می­خوانیم: ((هذا عذبٌ فرات و هذا مِلحٌ اجاج)). یعنی: این نوشیدنی بسیار شیرین و دلچسب و گُواراست، و آن نوشیدنی شور و تلخ و بسیار بد مزه و ناگوار. ((عَذبُ فُرات)) یعنی بسیار شیرین و دلچسب و گوارا: صفت شرابِ مخصوص بهشت است. ((مِلحٌ اُجاجَ)) یعنی بسیار شور و تلخِ و بد مَزه: صفت شرابِ مخصوص اهلِ جهنّم است. ((مِلحُ اَجاج)) درست عکِس ((عَذبٌ فُرات)) است. فرشته او را تهدید می­کند. او به پدر فیونا می­گوید که همه خوشبختی­اش را از فرشته دارد.