حاج آقا روح اللّه‌ چشم و چراغ حوزه

‏‏حاج آقا روح اللّه چشم و چراغ حوزه‏

‏‏بندۀ حقیر در سال 1340 «شرح مشاعر» ملاصدرا را با تعلیقات و مقدمۀ مفصل خود‏‎ ‎‏برای، چاپ مهیا کردم که در سال 1342 چاپ شد. در مقدمۀ این کتاب که نظری‏‎ ‎‏اجمالی به سیر فلسفه و عرفان در چند قرن اخیر دارد، نوشته ام: استاد علامه آقای‏‎ ‎‏حاج آقا روح الله خمینی زعیم بزرگ شیعه از دانشمندان بزرگ و متفکر این عصراند و‏‎ ‎‏معقول و منقول را سالیان متمادی تدریس کرده اند و در این اواخر متمحض در تدریس‏‎ ‎‏فقه و اصول شدند و در مدت کمی حوزۀ تدریس آن جناب پرجمعیت تر از حوزۀ‏‎ ‎‏تدریس جمیع اساتید عصر می باشد (مقدمۀ شرح مشاعر، چاپ مشهد، ص78).‏

‏‏     برای اهل فن واضح و آشکار است که به ندرت استادی را می توان سراغ گرفت که‏‎ ‎‏در حدی عالی در علوم فقه و اصول و حکمت الهی و عرفان توانا باشد. در غالب آثار‏‎ ‎‏خود، با ذکر عناوین مذکور، از مرحوم امام(ره) مطلب نقل کرده ام. در دورانی که ذکر نام‏‎ ‎‏او ممنوع و رسالۀ عملیۀ او به قول برخی از دانشجویان، قاچاق بود، کسی از ارباب علم‏‎ ‎‏و معرفت به ما اعتراض نمی کرد که چرا با این عناوین از آن بزرگ یاد می کنی و ما نیز با‏‎ ‎‏شناسایی کامل و معرفت تام، به او ارادت داشتیم و جاذبۀ علمی و جامعیت او تأثیری‏‎ ‎‏عمیق داشت. چنانکه مرحوم آیت الله العظمی بروجردی ـ اعلی الله مقامه ـ روزی به‏‎ ‎‏نگارنده فرمودند: «حاج آقا روح الله چشم و چراغ حوزه اند». منظور حقیر آن است که‏‎ ‎‏امام(ره) قبل از ورود به میدان مبارزه با حکومت زمان، علماً و عملاً مورد تصدیق‏‎ ‎‏همگان بودند و منکر نداشتند، جز مغرضان که در هر عصر وجود دارند.‏‎[1]‎

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎

• )) همان جا.