امام ابتدا مسأله را توضیح می دادند
امام ابتدا نقل اقوال نمی کرد بلکه اول اصل مسأله را مطرح می کرد و خود مسأله را هم به گونه ای مطرح می کرد که کاملاً روشن و واضح باشد که مسأله چیست و آن چیزی که قابل سؤال است و باید حل بشود چیست؟ موضوع را خوب روشن می کردند و اطراف و جوانبش را، بیان می کردند. بعد از آن حق مطلب را به عقیدۀ خودشان مطرح می کردند. حالا به قرآن یا به احادیث یا به اصول به هر حال به هرچه بود استدلال می کردند و ادله شان را ذکر می کردند. ادله ای را که درست بود
کتابسلسلۀ موی دوستصفحه 24
مُنقّح و روشن می کردند به طوری که شاگردان کاملاً مطلب را درک می کردند و می فهمیدند. بعد از اینکه مطلب را خوب توضیح می دادند و خوب استدلالها را نقل می کردند، اگر قولی بود از فقها که مطلب دیگری در این مورد داشتند آن مطلب را نقل می کردند و رد می کردند، یا اگر استدلالی شده بود بر این مطالب که این استدلال درست نبود ولو خود مطلب درست بود اشاره می کردند که فلانی هم این استدلال را دارد ولی این استدلال درست نیست گرچه مطلب درست است. آنچه که می خواستند رد کنند بعد از اینها بود. این سبک را البته ایشان ظاهراً از آیت اللّه بروجردی اقتباس کرده بودند.
* * *
کتابسلسلۀ موی دوستصفحه 25