سؤال فلسفی را در درس فقه و اصول جواب نمی داد

‏‏سؤال فلسفی را در درس فقه و اصول جواب نمی داد‏

‏‏حضرت امام با وجود اینکه اهل فلسفه بود و در فلسفه نیز اهل نظر و دقت، قاعدتاً‏‎ ‎‏می بایست مسائل فلسفی را به اصول و فقه می کشید زیرا طبعاً هر کسی در هر‏‎ ‎‏قسمتی که تخصص داشته باشد به هر مناسبتی می خواهد مهارتش را پیش بکشد.‏‎ ‎‏ولی ایشان برخلاف آنچه که انتظار می رفت می بود. اصلاً مسائل فلسفی را در درس‏‎ ‎‏مطرح نمی کرد، مگر در جاهایی که واقعاً لازم بود. نوعاً این حرف را می زدند که‏‎ ‎‏آقایان (علمای گذشته) بی خود مسائل فلسفی را به مسائل اصولی کشیده اند. سعی‏‎ ‎‏می کرد اثبات کند که اصلاً این مسائل مربوط به اینجا نیست و نباید مطرح کنند.‏‎ ‎‏گاهی که طلبه ها یک سؤال فلسفی می کردند ایشان توی درس جواب نمی داد. گاهی‏‎ ‎‏می فرمود که: «اینها را برای اهلش بگذارید، اینجا جای این حرفها نیست. معمولاً‏‎ ‎‏تحاشی داشت از اینکه حتی یک سؤال فلسفی را در درس پاسخ بدهد. یک روز‏‎ ‎‏بنده خدمت امام گفتم، آقا شما اهل فلسفه هستید و سابقه ای در این قسمتها دارید.‏‎ ‎‏اگر کسی توی درس سؤال فلسفی می کند چرا تحاشی می کنید. انگار که اصلاً از‏‎ ‎‏فلسفه توبه کرده اید. ایشان فرمود: «نه من توبه نکرده ام ولی مسائل فلسفی جای‏‎ ‎‏خودش را دارد و طرح آن در اینجا درست نیست. در این زمان اسلام نیاز به فقه دارد‏‎ ‎‏و ما باید کارمان را در فقه متمرکز کنیم». من این جمله را همیشه به یاد دارم. شاید آن‏‎ ‎‏موقع معنای دقیق و مهم این جملۀ امام را نمی فهمیدم.‏‎[1]‎

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎

• )) همان.