شهریه مساوی دادن به طلبۀ نجف و سامرا امتیاز است

‏‏شهریه مساوی دادن به طلبۀ نجف و سامرا امتیاز است ‏

‏‏زمانی که امام امت در نجف اشرف بودند، اینجانب در سامرا در کنار قبر مطهر‏‎ ‎‏حضرت امام علی النقی و حسن عسکری(ع) مشرف شده بودم. قصد ده روزه‏‎ ‎‏کردم‏‏ ‏‏و با طلبه های مدرسۀ مرحوم آیت اللّه میرزای شیرازی نشست و‏‎ ‎‏برخاست‏‏ ‏‏داشتم. آنها از تمام عالمان و مراجع آن زمان گله مند بودند و می گفتند:‏‎ ‎‏«آیت اللّه حکیم و حضرت امام شهریه و جیرۀ نانی می دهند. ما در شهر غربت که‏‎ ‎‏اختلاف عقیده بین اهل سامرا و طلبه ها نیز هست، اگر موجودی نداشته باشیم،‏‎ ‎‏نه‏‏ ‏‏جنس نسیه می توانیم بخریم و نه قرض بگیریم. آقایان به نجف و قم بیشتر توجه‏‎ ‎‏دارند تا به سامرا». من پیشنهاد کردم شرحی به عنوان حضرت آیت اللّه آقای‏‎ ‎‏حکیم‏‏ ‏‏بنویسند. خود من پس از تأیید مدرسان سامرا و وکیلان حضرت آقای حکیم‏‎ ‎‏ـ قدس سره ـ نامه را در نجف اشرف به آن مرحوم رساندم. حسابدار مرحوم آقای‏‎ ‎‏حکیم گفت: «ایشان دستور فرموده اند که از این ماه، نصف دینار به شهریۀ‏‎ ‎‏آنان‏‏ ‏‏اضافه شود». من این را خدمتی به طلبه ها، مخصوصاً به محافظان حرم مطهر آن‏‎ ‎‏دو امام بزرگوار دانستم. همینطور بنده این موضوع را که آنها با وجود حوزۀ‏‎ ‎‏علمیۀ‏‏ ‏‏نجف، سامرا را انتخاب کرده اند و درسخوان به تمام معنا نیستند، ولی حرم‏‎ ‎‏آن دو امام (امام هادی و امام حسن عسکری«ع») را نمی گذارند خلوت باشد و محل‏‎ ‎‏بازی بچه ها شود، به محضر امام خمینی(ره) در نجف رساندم. بعد از اینکه‏‎ ‎‏تمام‏‏ ‏‏ماجرا را بدون کم و کاست تعریف کردم عرض کردم، اگر امتیازی برای این‏‎ ‎‏طلبه ها قائل شوید و نصف دینار بر شهریۀ این آقایان اضافه کنید، تشویق می شوند و‏‎ ‎‏در آنجا دوام پیدا می کنند. حضرت امام خمینی(ره) به طلبه های نجف سه دینار‏
‏‎

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎

• )) همان جا.