از کسالت و غیبت شاگردان بی خبر نبودند
امکان نداشت کسالت ناراحتی یا غیبتی از شاگردان باشد و امام از آن اطلاع پیدا نکند. کسی را دنبال ایشان می فرستاد و یا در منزل شاگرد حضور پیدا می کردند.[1]
* * *
کتابسلسلۀ موی دوستصفحه 57