به خاطر آقای خمینی سایر مراجع شهریه زیاد دادند
آقای حکیم تنها کسی بود که شهریۀ حد بالا می داد. چهار دینار می داد. دینار هم بیست تومان بود. آن وقت که امام آمد این چهار دینار را می داد موقعی هم که رفت ماهی پنجاه دینار می داد. دینار همان بیست تومان بود باز پنجاه دینار می داد. یکی از رفقای آقای خوئی می گفت آقای خمینی صددینار می دهد نه پنجاه دینار، چون پنجاه دینار آقای خوئی هم بخاطر آقای خمینی است که او پنجاه دینار می دهد. او می گفت شیخی بود بنام مشکینی که مرحوم شده است از رفقای خاص الخاص آقای خوئی بود. وی می گفت اگر آقای خمینی نجف نیامده بود آقای خوئی همان
کتابسلسلۀ موی دوستصفحه 81
چهار دینار را می داد. امام به تمام معنی به طلبه ها رسید. بین عرب و عجم و ترک و دیلم و فارس فرقی نگذاشت. حاج آقا مصطفی یکی از حرفهایش این بود که به امام بارها گفته بود اصرار هم کرده بود که شما بیایید یک حد معمولی برای طلبه ها بگذارید؛ به فرض چهار دینار بدهید مابقی را به فضلا بدهید. امام گفت: «نه وقتی، تو به مقام من اگر رسیدی همین کار را بکن؛ من این کار را نمی کنم. من به فضلا پول بدهم؟ فضلا یک راههای دیگر هم برایشان می آید. آن طلبۀ بیچاره چیزی دستش نمی آید والا آنهایی که فضلا هستند اساتید هستند از یک راههای دیگری بهشون می دهند. هرجا که پول هست به آنها داده می شود ولکن اینها هستند که چیزی ندارند؛ اینها هستند که مستحق هستند زیرا اینها زن و بچه و داماد دارند».
* * *
کتابسلسلۀ موی دوستصفحه 82