ناراحتی از پهن کردن عبا

‏‏ناراحتی از پهن کردن عبا‏

‏‏از خاطرات آن زمان که من یاد دارم، این بود که مسجد سلماسی در آن زمان مسجد‏‎ ‎‏ساده ای بود که کف آن با زیلوهای نخی آبی رنگ یزدی و یا کاشی فرش شده بود که‏‎ ‎‏زیلوهای نازکی بودند و به خصوص در زمستان سرد، نشستن روی آنها واقعاًنوعی‏‎ ‎‏ریاضت به حساب می آمد. روزی شاگردان با هم گفتند: «این درست نیست که ایشان‏‎ ‎‏نیز همانند ما روی زیلوی نازک و سرد بنشینند». یکی از شاگردان برخاست و قبل از‏‎ ‎‏اینکه ایشان بیایند، عبای پشمی خود را تا کرد و در جایی که ایشان می نشستند، پهن‏‎ ‎‏کرد و همه خوشحال بودند که بدین وسیله کار خیری انجام داده اند. اما همین که‏‎ ‎‏امام وارد مسجد شدند و برای نشستن به جای مخصوص خود رفتند و آن عبا را پهن‏‎ ‎‏دیدند، با ناراحتی آن را جمع کردند و کناری گذاشتند و مانند هر روز و مثل دیگران،‏‎ ‎‏روی زیلو نشستند و آثار ناراحتی تا پایان درس در چهره شان هویدا بود.‏‎[1]‎

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎

• )) همان.