دوست ندارم شخصیت شما کوچک شود

‏‏دوست ندارم شخصیت شما کوچک شود‏

‏‏امام در رفت وآمدها و دید و بازدیدها همیشه تنها حرکت می کردند. ایشان با دار‏‎ ‎‏و دسته ای نمی رفتند و از راه انداختن اصحاب و عساکر و اطرافی متنفر بودند.‏‎ ‎‏یادم می آید هنگام رفتن به حرم، در اواسط راه و در کوچه به امام برخورد کردیم‏‎ ‎‏و چون دوست داشتیم که همراه ایشان باشیم، لذا پشت سر آقا به طرف حرم‏‎ ‎‏مطهر حرکت کردیم. امام وقتی متوجۀ حضور ما شدند، ایستادند و فرمودند:‏‎ ‎‏«آقایان فرمایشی دارند؟» گفتیم نه! عرضی نداریم، فقط دوست داریم که همراه‏‎ ‎‏شما باشیم و از این کار لذت می بریم. ایشان فرمودند: «شکراللّه سعیکم. من از‏‎ ‎‏این کار شما تشکر می کنم. شما آقا هستید، طلبه هستید، محترم هستید، من‏‎ ‎‏دوست ندارم که شخصیت شما با حرکت کردن به دنبال من کوچک شود».‏‎[1]‎

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎

• )) همان؛ ص 101.