آقایان بفرمایند بروند
از خصایص امام این بود که هرگز دوست نداشتند در معابر عمومی طوری ظاهر شوند که عده ای دور و بر ایشان را بگیرند. تا آنجا که ممکن بود سؤالات طلبه ها را در خانه شان جواب می دادند. وقتی که از کلاس درس خارج می شدند، مسیر خلوتی را که عمدتاً کوچه های منتهی به منزل بود، انتخاب می کردند و به منزل می آمدند. بارها دیده می شد که بعد از درس عده ای از آقایان که دوست داشتند همراه امام حرکت کنند، به دنبال ایشان راه می افتادند. اما وقتی امام متوجۀ حضور آقایان می شدند می ایستادند و می گفتند: «آقایان بفرمایند بروند».
* * *
کتابسلسلۀ موی دوستصفحه 109