نصیحت طلاب به بهانۀ رفتن بالای منبر
در مسجد سلماسی، ابتدا ایشان روی زمین می نشستند. به هنگام درس، به ستون
کتابسلسلۀ موی دوستصفحه 201
قسمت شمال شرقی تکیه می دادند و تا آخر درس دو زانو می نشستند. وقتی جمعیت درس زیاد شد، از ایشان درخواست شد که روی منبر قرار بگیرند تا صدا به همگان برسد. ایشان آن روز منبر رفتن را بهانه ای برای موعظۀ طلبه ها قرار دادند. این موعظه، همه را تحت تأثیر قرار داد. فرمودند: «مرحوم شیخ الشریعۀ اصفهانی، دار فانی را وداع می گوید. مرجعیت، تقریباً به مرحوم میرزای نائینی منتقل می شود. جمعیت شاگردان زیاد می شود. از این رو، از میرزا می خواهند که برای تدریس، منبر تشریف ببرند. میرزا روی منبر قرار می گیرد و شروع به گریه می کند. می فرماید چه روزگاری شده است که ما باید به منبر برویم. منبری که مشایخ بزرگ بر آن می نشسته اند».
کتابسلسلۀ موی دوستصفحه 202