قبل از عزیمت آیت الله بهشتی به آلمان، ما حدود شانزده نفر بودیم که جلسات درسی با ایشان داشتیم که مرحوم رجائی هم در جمع ما بودند. آقای بهشتی در این جلسات به ما درس جهان بینی اسلام می دادند و خودشان هم می فرمودند که من شما را می خواهم بسازم تا شما دیگران را بسازید. بنابراین هرهفته یک شب از عصر تا آخر شب در جلسه ای که حدود 4 تا 5 ساعت طول می کشید ما در خدمت ایشان بودیم. بعضی وقتها شام هم بودیم ولی نه شامی که اسباب زحمت خانواده ها باشد. ایشان خیلی حساسیت داشتند که نکند حقوق خانواده ها به بهانه اینکه ما می خواهیم مبارزه بکنیم رعایت نشود لذا ایشان پیشنهاد کردند که برای شام نان و پنیر و سبزی کافی است. حتی یکشب یادم هست، یکی از برادرهایی که از ما دعوت کرده بود علاوه بر نان و پنیر و سبزی غذای دیگری هم درست کرده بود، اما شهید بهشتی نخوردند.
در درس های جهان بینی شهید بهشتی بحث های فلسفی هم بود. گاهی هم بین افراد بحث های تندی در می گرفت. ولی ایشان مثل کوه استوار بود و با متانت و مهربانی خاصی پاسخ همه را می دادند. خوب این برای ما خیلی غنیمت بود که ایشان وقتشان را هفته ای یک شب به ما اختصاص داده بودند.
کتابدیدار در نوفل لوشاتوصفحه 43