فصل هفتم: دیدار با امام خمینی در نوفل لوشاتو

ویژگی هایی از رفتارهای فردی امام در نوفل لوشاتو

‏س: اقامه نماز جماعت در نوفل لوشاتو توسط امام چگونه بود؟ خاطره‌ای دارید بفرمایید. ‏

‏ج: در فرانسه هم حضرت امام همان زندگی ساده‌ای را که از ابتدای طلبگی در قم داشتند، ادامه دادند. غذای ایشان همان یک پیاله آبگوشت بود و همان سیره شب زنده داری ادامه داشت. ابتدا که هوا مناسب بود زیر همان درخت سیب نماز ظهر و عصر و مغرب را می‌خواندند و بعد از مدتی شب‌ها نماز مغرب و عشا را در اطاق بالا که نسبتاً وسیع بود اقامه می‌کردند. بعد از نمازمغرب هم برنامه سخنرانی داشتند. ‏

‏س: صبح، نماز جماعت بود؟‏

‏ج: خیر. صبح برای نماز جماعت شرایط مهیا نبود. درکشورهای اروپائی وضعیت فرق می‌کند. بنابراین صبح نماز به صورت فرادی ‌خوانده می‌شد. امام هم مقید بودند و کسی را بدون اجازه بیدار نمی‌کردند. ‏

‏س: در رابطه با اقامه نماز شب امام در نوفل لوشاتو اگر خاطره‌ای دارید، بفرمایید...؟ ‏

‏ج: حضرت امام همان طوری که ازنوجوانی در ایران نیمه‌های شب به راز و نیاز با خدا مشغول بودند در نوفل لوشاتو و در همان منزل کوچکی که زندگی می‌کردند نیز این سیره را عمل می‌نمودند. ‏

‏س: محور صحبت‌های امام بعد از نماز چه بود؟‏

‏ج: محور سخنرانی حضرت امام، هدایت انقلاب از خارج از کشور بود. ایشان نسبت به حکومت آینده ایران نظراتی داشتند و در همین سخنرانی‌ها پاسخ افراد مغرض و ضد انقلاب داده می‌شد. به عنوان نمونه در هفته اولی که امام به نوفل لوشاتو تشریف ‏

کتابدیدار در نوفل لوشاتوصفحه 239
‏بردند. علی امینی سخنرانی کرد‏‎[1]‎‏ وگفت: این مردمی‌که سر و صدا می‌کنند و قیام کرده‌اند نان و آبشان لنگ است، باید یک جوری مشکل نان و آب آنها را حل کرد. ‏

‏اخبار ایران و بریده‌های روزنامه همه روزه در اختیار امام گذاشته می‌شد. ایشان ازنظر اطلاعات و اخبار کشور کاملاً به روز بودند. به همین خاطر بدنبال مصاحبه علی امینی، امام - رضوان الله تعالی علیه - یک موضع مستحکمی‌گرفتند و فرمودند: ‏

‏قیام ملت شریف ایران برای نان و آب نیست. مردم می‌خواهند از وابستگی نجات پیدا کنند. کشور را از شرّ رژیم شاهنشاهی نجات بدهند. آن شب امام سخنرانی جذاب و تندی بر علیه رژیم وابسته شاه داشتند. بیشتر سخنرانی‌ها جهت دادن و آماده کردن مردم برای حکومت آینده انقلاب ‌بود. بخصوص بعد از خارج شدن شاه از ایران حرکت حضرت امام خمینی هدایت مردم به سمت پیروزی انقلاب بود.‏

کتابدیدار در نوفل لوشاتوصفحه 240

  • . علی امینی، ‌از مهره های اصلی نفوذ امریکا در ایران بود که از اردیبهشت 1340 به مدت چهارده ماه نخست‌وزیر شاه بود. پس از برکناری از نخست‌وزیری، مدت زیادی مورد بغض رژیم پهلوی قرار داشت، به ویژه پس از قتل کندی و روی کار آمدن جانسون و سپس نیکسون، به شدت کنترل می‌شد و حتی ممنوع‌الخروج بود. پس از اوج‌گیری حرکتهای انقلابی – اسلامی برای در هم شکستن نظام شاهنشاهی، بار دیگر دموکرات‌ها به صحنه آمدند و زمینه برای فعالیت امینی فراهم شد. وی فعالیتهای گوناگونی را برای انحراف و انهدام انقلاب آغاز کرد. (خاطرات علی امینی، به کوشش یعقوب توکلی، حوزه هنری، 1377، ص 14).