فصل اول: از تولد تا تبلیغ در سرنجلک

خاندان شریف قنوتی

‏‏خاندان شریف قنوتی، که به شریف طبع و شریف قنواتی هم معروفیت ‏‎ ‎‏دارند، از خاندان های با نفوذ اروندکنار‏‏ و آبادان‏‏ می باشند که تا هفت ‏‎ ‎‏پشت همه از علما و دانشمندان زمان خود بوده اند. این خاندان در دوره ‏‎ ‎‏حکومت پهلوی اول در ضدیت با رضاشاه معروف بودند. بزرگ این ‏‎ ‎‏خاندان علامه شیخ محمد مظاهری اسدی غروی بهبهانی‏‏ از شاگردان بنام ‏‎ ‎‏آیت الله یزدی و وکیل مطلق ایشان، دارای اصالت کربلایی و از طایفه ‏‎ ‎‏بنی اسد بود که در هندیجان‏‏ و سپس در اروندکنار‏‏ به عنوان نماینده ‏‎ ‎‏مراجع عظام وقت نجف به شمار می آمد و در میان مردم منطقه از احترام ‏‎ ‎‏خاصی برخوردار بود. اهالی مناطق مزبور در کرامات شیخ محمد مظاهر ‏‎ ‎‏اسدی غروی‏‏ سخن های زیادی گفته اند. فرزند ارشد شیخ محمد، شیخ ‏‎ ‎‏عبدالستار اسلامی‏‏ بود که از علمای زمان خود به شمار می آمد. فرزند ‏‎ ‎‏دوم وی، شیخ محمود با آغاز جنگ تحمیلی عراق‏‏ علیه ایران‏‏ در بروجرد‏‏ ‏‎ ‎‏ماند و با آنکه پیری و کهولت سن بر‏‎ ‎‏وی مستولی شده بود خود لباس ‏‎ ‎‏رزم پوشید و پنج سال آخر عمر خود را در جبهه های نبرد حضور یافت، ‏‎ ‎‏به گونه ای که در میان‏

‏‎ ‎

‏‎

کتابشیخ شریفصفحه 3

‎‏ رزمندگان اسلام به چریک پیر آبادان‏‏ و اروندکنار‏‏ ‏‎ ‎‏شهرت یافت. حضور او در میان سربازان اسلام روحیه دوچندانی به آنان ‏‎ ‎‏می داد و بسیاری از رزمنده ها علاقه خاصی به وی یافته بودند و از تدین، ‏‎ ‎‏زهد و عبادت وی خاطرات زیادی در سینه دارند. وی سرانجام در 1364 ش‏‏ ‏‎ ‎‏از دنیا رفت. شیخ محمود قنواتی نژاد‏‏ دو بار ازدواج کرد، ابتدا با مکیه ‏‎ ‎‏عبداللهی‏‏ (متولد 1296ش) عقد زناشویی بست که حاصل آن سه پسر و ‏‎ ‎‏چهار دختر‏‎[1]‎

‏‎ ‎

‏‎

کتابشیخ شریفصفحه 4

‎‏ است و محمدحسن بزرگترین فرزند شیخ محمود‏‏ از همسر ‏‎ ‎‏اول اوست. مکیه عبداللهی‏‏ هم اکنون در قید حیات است. ازدواج دوم ‏‎ ‎‏شیخ محمود با بی بی جان نکویی‏‏ بود که از وی صاحب چهار فرزند به ‏‎ ‎‏نامهای محمدجعفر، کاظم، مرتضی و عفت شد. بی بی جان نیز در قید ‏‎ ‎‏حیات است‏‎.‎

کتابشیخ شریفصفحه 5

. محمدحسن شریف قنوتی دو برادر و چهار خواهر دارد: محمدحسین متولد 1321ش است و در هندیجان شغل آزاد دارد. محمدصادق هم متولد 1325 ش و کشاورز است. بهجت متولد 1315ش، نصرت متولد 1324ش، اشرف (طلعت) متولد 1334ش و خیری جان متولد 1335ش و خانه دار هستند. محمدحسن شریف قنوتی بعدها در معرفی خاندان خود به زبان شعر چنین گفته است:آرزویم ز خدا این باشد ابوین عامل قرآن باشد ما همه زاد محمد باشیم ز علی جد مسدد باشیم پسرم محسن و نامم حسن است باب، محمود، گُل یاسمن است پسر دیگر من مسعود است همچو جدش به ادب محمود است چو سعید است مرا فرزندی همچو مهدی است مرا دلبندی فاطمه دختر ارزنده من علی آن مهر درخشنده من مجتبی عزت دارین من است قوت بازو و عینین من است از محمد که بود جد عظیم یاد آرم که بُدی شخص کریم جد والا که بُدی عبدالله پسر احمد من عندالله جد مادر بود و جد پدر اسد بیشه علم است و فکر پدر مادر و باب پدرند شیر میدان علوم و هنرند خانه علم و هنر خانه ماست ادب و فکر زگهواره ماست صرف و نحو و لغت و فقه و ادب معنی آیت قرآن همه شعر عرب حکمت و فلسفه با علم کلام گرچه درهم شده آرد به نظام نام ارزنده و پاکیزه اش عبدالستار همچو نامش به خود آورده دتار پسر عم من از علم و ادب شهره در مملکت فرس و عرب ← →پهلوانی است به میدان سخن می نهد گردن اعلام رسن نام او هست محمد و علی سید غایب ما راست ولی افسر دیگری از ارتش ما تربیت یافته از ورزش ما کرده شاگردی آیات عظام گشته استاد و چه اعلام امام گر بپرسی تو زنامش عجب است نام او کُنیه شاه عرب است.