فصل پنجم: روزهای آخر و شهادت

آخرین تلاش ها

‏از ساعت 30 / 8 صبح تا نزدیکی های ظهر در اطراف خیابان چهل متری‏‏ از ‏‎ ‎‏درگیری تن به تن خبری نبود و فقط آتش باران سلاح های سنگین و ‏‎ ‎‏خمسه خمسه بود به گونه ای که یک متر در یک متر گلوله های سنگین ‏‎ ‎‏به زمین اصابت می کرد و عراقی ها خود را برای حمله نهایی بعدازظهر ‏‎ ‎‏آماده می کردند. عده نیروهای دوروبر شریف قنوتی حدود 25 تا30 نفر ‏‎ ‎‏بود. عده ای از مدافعان خواهر همچنان در مسجد جامع‏‏ مانده بودند. ‏‎ ‎‏شریف قنوتی فریاد می زد که خواهران هرچه زودتر شهر را ترک کنند. ‏‎ ‎

کتابشیخ شریفصفحه 142
‏عده ای از خانم ها مقاومت می کردند امّا شیخ همچنان بر تصمیم خود ‏‎ ‎‏پافشاری می کرد و سرانجام همه خانم ها را سوار ماشینی کرد و با یک ‏‎ ‎‏راننده به آبادان‏‏ انتقال داد‏‎.‎

‏یگان های عراقی دستور پیشروی را از فرماندهان ارشدشان گرفتند و ‏‎ ‎‏خیابان چهل متری‏‏ به عنوان خیابان مرکزی و شاخص تقسیم محورها و ‏‎ ‎‏نیروها قرار گرفت و آرایش نیروها بدین شکل انجام گرفت: الف) گردان ‏‎ ‎‏دوم از تیپ دوم در سمت چپ خیابان چهل متری. ب)گردان دوم از تیپ ‏‎ ‎‏31 نیروی مخصوص در سمت چپ گردان دوم از تیپ دوم. ج) گردان ‏‎ ‎‏یکم از تیپ 23 در سمت چپ گردان دوم از تیپ 31. د) گردان هشتم ‏‎ ‎‏نیروی مخصوص در سمت راست خیابان چهل متری‏‏. ﻫ)گردان نهم ‏‎ ‎‏نیروی مخصوص جایگزین گردان سوم تیپ گارد ریاست جمهوری شده ‏‎ ‎‏و به همراهی نیروهای کماندو پیشروی خود را برای تصرف بندر ‏‎ ‎‏خرمشهر‏‏ ادامه خواهد داد. و) گردان یکم از تیپ 49 در سمت چپ بندر ‏‎ ‎‏و در سمت راست گردان هشتم نیروی مخصوص پیشروی خواهد کرد. ‏‎ ‎‏یگان های فوق از طریق توپخانه پشتیبانی می شدند و تانک های تیپ 26 ‏‎ ‎‏زرهی نیز نیروهای محور شمال جاده کمربندی را پشتیبانی می کردند‏‎.‎

‏در این سوی، نیروهای خودی بی تکلیف و بدون امکانات بودند. ‏‎ ‎‏برخی از سمت پل خرمشهر‏‏ از شهر خارج می شدند و برخی دیگر منتظر ‏‎ ‎‏بودند ببینند چه اتفاقاتی روی خواهد داد. محمد جهان آرا‏‏ که برای آوردن ‏‎ ‎‏نیرو و مهمات به اهواز‏‏ رفته بود نزدیکی های ساعت 11 ظهر کامیونی پر ‏‎ ‎‏از مهمات به رانندگی محسن حیدری‏‏، اهل ماهشهر‏‏، فرستاد. کامیون ‏‎ ‎‏مزبور جلوی مسجد جامع‏‏ توقف کرد. شرایط بسیار حساس بود و ‏‎ ‎

کتابشیخ شریفصفحه 143
‏نیروهای خودی با دیدن این همه مهمات به وجد آمدند و در اثر استفاده ‏‎ ‎‏از همین مهمات ها با از خودگذشتگی و رشادت تا اواسط روز از ‏‎ ‎‏پیشروی عراقی ها جلوگیری کردند. اوضاع برای خودی ها چندان مناسب ‏‎ ‎‏نبود، در شهر نیروی چندانی برای دفاع نمانده بود و بسیاری از نیروها ‏‎ ‎‏شهید و یا مجروح شده بودند.‏

‏با گذشت ساعاتی از روز، در حالی که مدافعان خرمشهر‏‏ با وجود ‏‎ ‎‏قلت عده و امکانات به مقابله مشغول بودند یگانی از نیروهای دشمن در ‏‎ ‎‏خیابان چهل متری‏‏ استقرار یافت و با مستقر نمودن تیربار در چند نقطه و ‏‎ ‎‏موضع گیری در ساختمان مسلط بر خیابان محور مرکزی شهر و ‏‎ ‎‏اصلی ترین راه پشتیبانی و تردد نیروهای درگیر در کوی طالقانی‏‏،کوی ‏‎ ‎‏بندر‏‏ و استادیوم را بست و عبور و مرور نیروهای خودی را در این نقاط ‏‎ ‎‏قطع کرد. مهاجمان خودروهای عبوری را به رگبار می بستند و پس از ‏‎ ‎‏توقف اتومبیل خود را به کنار اتومبیل رسانده و اگر کسی از سرنشینان را ‏‎ ‎‏زنده می یافتند به طرز وحشیانه شهیدش می کردند‏‎.‎

 

کتابشیخ شریفصفحه 144