مجله کودک 209 صفحه 5

یک خاطره، هزار پند امام به راحتی افرادی را که برای تحصیل و فهم مطالب درسی می­آمدند، از کسانی که به منظور و نیت دیگری آمده بودند، تشخیص می­دادند. مثلاً اگر کسی هنگام درس دادن سوال می­کرد، اگر به قصد فهمیدن مطلب بود، تا آخر با او همراهی می­کردند و کاملاً مطلب را برای او شرح می­دادند. اما اگر برای خودنمایی و مانند آن سوال می­کردند، امام برخورد می­کردند و می­فرمودند (( اینجا جای گوش کردن است)) یا (( شما گوش کنید)). روزی امام به شخصی که در جلسه درس مطلبی را عنوان می­کرد، فرمود: شما مطالعه کرده­ای یا نه؟ آن فرد که مطلب را درست مطالعه نکرده بود، گفت ((مطالعه کرده­ام)) امام فرمودند: پس انالله و انالیه راجعون. ناگهان شاگردان خندیدند. زیرا معنای این حرف آن بود که تو با مطالعه هم نفهمیده­ای. البته در درس و بحث طلبگی بین استاد و شاگرد، این برخوردها نه تنها باعث رنجش نمی­شد، بلکه گاهی موجب افتخار هم بود. مخصوصاً اگر استاد بزرگی به یکی از شاگردان می­گفت: ((از شما عجیب است)) یا ((از شما توقع نبود)) یعنی اینکه اشاره به فضل و دانش شاگرد می­کرد. ---- نام اسلحه: لویس طول: یک متر و بیست و پنج سانتی متر خشاب: گِرد، 47 یا 97 فشنگ سرعت حرکت گلوله: 744 متر در ثانیه