مجله کودک 235 صفحه 5

عمامه­ی امام (س) متناسب بود یعنی نه بزرگ و نه کوچک. آن را خودشان خوب و منظم و متناسب با سر و صورت می پیچیدند و بر سر می­نهادند. محاسنشان (ریش­شان) هم به اندازه بود. یعنی نه بلند و پهن بود و نه کوتاه. به این ترتیب هر چیزی که باعث دید نامطلوب در بینندگان می­شد در بدن و لباس حضرت امام، دیده نمی­شد. دوستان، شاگردان و اطرافیان، همیشه امام خمینی را چنین می­دیدند: آرام، موقر و آراسته. به هنگام راه رفتن به هیچ وجه به اطراف نگاه نمی­کردند. حتی اگر سر و صدای بود. تکان نمی خوردند و سر را به طرف صدا بر نمی گرداندند. ایشان کاملا بر خود تسلط داشتند. وقتی در جایی می­نشستند، ا گر کسی با ایشان حرف نمی­زد. مدتها به یک حالت بودند. به طوری که می­توان گفت که تکان نمی­خوردند وآرام و ساکت نشسته بودند. حضرت امام به قدری خویشتن­دار و بر خودشان مسلط بودند که شاید نتوان حد و اندازه­ای برای آن تصور کرد. والیانت خود را معرفی می­کند اما مسئول ثبت نام می­گوید که تا کنون اسم او را نشنیده است.