در محضر امام خمینی

‏‏پس از زیارت حرم امیرالمومنین علیه السلام در نخستین فرصت به حضور آیت‌الله خمینی ‏‎ ‎‏شرفیاب شدم، و با حاج آقا مصطفی دیدار کردم. سپس گزارشی از مسائل ایران و نیز ‏‎ ‎‏دستگیری آیت‌الله منتظری و آیت‌الله ربانی شیرازی دادم. در این روزهایی که در عراق ‏‎ ‎‏بودیم، از محضر مراجع به ویژه، محضر علمی آقای خمینی بهره‌های بسیاری اندوختیم. ‏‎ ‎
‏‎

‏‏نخستین کسی که به عنوان مستشکل ـ پرسش کننده ـ درسِ حضرت آقای خمینی ‏‎ ‎‏سوال و اشکال کرد، و ایشان هم پاسخ دادند، حاج آقا مصطفی خمینی فرزند ایشان ‏‎ ‎‏بود، شاید دیگران نخواستند آغازگر اشکالات درسی باشند، پس از آقا مصطفی، آقای ‏‎ ‎‏دکتر ‏‏محمد صادقی‏‏، و آقایان دیگر از جمله ‏‏آقای رضوانی ‏‏از ایشان سوال کرده و ‏‎ ‎‏آیت‌الله خمینی هم استقبال نموده و پاسخ گفتند. دوران کوتاه درس خارج آیت‌الله ‏‎ ‎‏خمینی، در نجف اشرف در حقیقت یکی از درس‌های عمیق و کم‌نظیر این حوزه به ‏‎ ‎‏شمار می‌آمد.‏

‏‏ایامی که من در نجف بودم، افزون بر حضور در درس امام، با بیت ایشان، و به ویژه ‏‎ ‎‏با حاج آقا مصطفی ارتباط مستمر و تنگاتنگ داشتم.‏

‏‏روزی مصادف با یکی از اعیاد بود و حضرت امام به کربلا مشرف شده بودند. ما‏‎ ‎‏تصمیم گرفتیم برای عید دیدنی به منزل آیت‌الله خمینی در کربلا برویم، ظهر آیت‌الله ‏‎ ‎‏خمینی، همراه بیست نفر از میهمانان خود به نماز جماعت ایستادند، من با شیخ ‏‎ ‎‏عبدالعلی قرهی‏‏ که از دوستان صمیمی چندین ساله و هم حجره‌ام بود در صف اول ‏‎ ‎‏جماعت، پشت سر آقای خمینی به نماز ایستاده بودیم. سپس، شیخ عبدالعلی را واسطه قرار دادم، که از ایشان عیدی بگیرد، طوری که آقای خمینی بشنود، به او گفتم اگرهم ایشان بخواهند عیدی بدهند، شما کاسه داغ‌تر از آش شده و نخواهید گذاشت، وگرنه خودشان حرفی ندارند که به ما عیدی بدهند.‏

‏‏آقای خمینی به شیخ عبدالعلی گفتند، اگر پول خرد بیاورید عیدی خواهم داد، حاج ‏‎ ‎
‏‎

‏‏آقای خمینی در نجف روزها تدریس داشته، و شب‌ها ساعت معینی به حرم ‏‎ ‎‏حضرت امیرالمومنین علیه السلام مشرف شده و هنگام مغرب و عشا به مدرسه آیت‌الله ‏‎ ‎‏بروجردی می‌آمدند تا نماز جماعت بخوانند. ناگفته نماند که رفت و آمدهای ایشان به ‏‎ ‎‏اندازه‌ای دقیق و منظم بود، که ورود به صحن امیرالمومنین، با یک یا دو دقیقه اختلاف ‏‎ ‎‏بود. بدین گونه دیدن ایشان، خارج از منزل به راحتی امکان پذیر بود، کسی که با برنامه ‏‎ ‎‏کار ایشان اشنایی داشت، در مسیر یا در حرم ایشان را دیده و کارش را انجام می‌داد، ‏‎ ‎‏البته به دلیل سوءنیت افراد وابسته به دولت ایران، نسبت به آقای خمینی، ارادتمندان ‏‎ ‎‏همیشه دورادور مراقب اوضاع بودند. آنان با این که می‌دانستند امام رضایت ندارد، گاه ‏‎ ‎‏هنگام حرکت امام از منزل دنبال‌شان راه می‌افتادند که بی‌درنگ با مخالفت آیت‌الله ‏‎ ‎‏خمینی روبه‌رو می‌شدند. فقط گاهی آقای شیخ ‏‏حسن صانعی‏‏، و یا آقای شیخ عبدالعلی ‏‎ ‎‏قرهی، همراه ایشان بودند. اگر طلبه‌ها قصد همراهی با ایشان داشتند، آقای خمینی ‏‎ ‎‏می‌ایستادند و مخالفت می‌کردند و سپس آنان را جلو می‌انداختند، تا کسی به خاطر ‏‎ ‎‏ایشان با مشکل روبه‌رو نشود.‏

‏‎