خانقاه دل

‏‎ ‎

‏‏خانقاهِ دل‏

‏‏اَلا یا ایها السٰاقی بُرون بر حَسرت دلها‏

‏‏که جٰامت حل نماید یکسره اَسرار مشکلهٰا‏

‏‏بمی بَربند راه عقل را از خانقاه دل ‏  ‏که این دارالجُنون هرگز نباشد جٰای عاقلها‏

‏‏اگر دل بُسته ای بَر عشق جانان جای خالی کُن‏  ‏که این میخٰانه هرگز نیست جز مأوای بیدلها‏

‏‏تو گر از نشئۀ می کمتر از آنی بخود آئی‏  ‏بُرون شو بی درنگ از مرز خلوتگاه غافلها‏

‏‏چه از گلهٰای باغ دوست رنگ آن صنم دیدی‏  ‏جُدا گشتی ز باغ دوست‏‏^(یار) ‏‏دریاها وَ ساحلهٰا‏

‏‏تو راه جنّت و فردوس را در پیش خود دیدی‏  ‏جُدا گشتی ز راه حقّ وَ پیوستی بباطلهٰا‏

‏‏اگر دل داده ای بَر عالم هستی و بالاتر‏

‏‏بخود بَستی ز تار عنکبوتی بَس سلاسلها‏