آفتاب نیمه شب

‏‎ ‎

‏‏آفتاب نیمه شب‏

‏‏ای خوب رُخ که پرده نشینی و بی حجاب‏

‏‏ای صَدهزار جلوه گر و باز در نقاب‏

‏‏ای آفتاب نیمه شب ای ماه نیم روز‏  ‏ای نجم دوربین که نه ماهی نه آفتاب‏

‏‏کیهان طلایه دارت و خورشید سایه ات‏  ‏گیسوی حور خیمۀ ناز تو را، طناب‏

‏‏جانهای قُدسیٰان همه در حسرتت به سوز‏  ‏دلهای حوریان هَمه در فُرقتت کباب‏

‏‏انموذَج جمالی و اُسطورۀ جَلال‏  ‏ دریای بی کرانی و عالم هَمه سراب‏

‏‏آیا شود که نیم نظر سوی مٰا کُنی‏  ‏تا پر گشوده، کوچ نمٰاییم از این قباب‏

‏‏ای جلوه ات جمالْ دِه هرچه خوبرو‏  ‏ای غمزه ات هلاکْ کُنِ هَرچه شیخ و شاب‏

‏‏چشم خراب دوست، خرابم نموده است‏

‏‏آبادی دو کوْن به قُربانِ این خراب‏