طریق عشق

‏‎ ‎

‏‏طریق عشق‏

‏‏فراق آمد و از دیدگان فروغ ربود‏

‏‏اگر جفا نکند یار، دوستیش چه سود؟‏

‏‏طلوع صُبح سَعادت فرا رسد که شبش‏  ‏یگانه یار به خلوت بداد اذنِ ورود‏

‏‏طبیب دَرد من آن گلرخ جفاپیشه‏  ‏به روی من دَری از خانقاه خود نگشود‏

‏‏از آن دمی که دل از خویشتن فرو بستم ‏  ‏طریق عشق، به بُتخانه ام رَوانه نمود‏

‏‏به روز حشر که خوبان رَوند در جنّت‏  ‏ز عاشقٰان طریقت کسی نخواهد بود‏

‏‏اگر ز عٰارف سالک سخن بود روزی‏

‏‏یقین بدان که نخواهد رسید بَر مقصود‏