عاشق دلباخته

‏‎ ‎

‏‏عاشق دلباخته‏

‏‏سر خم باد سلامت که به من راه نمود‏

‏‏ساقی باده بکف جان من آگاه نمود‏

‏‏خادم درگه میخانه عشاق شدم‏  ‏عاشق مست مَرا خادم درگاه نمود‏

‏‏سر و جانم به فدای صنم باده فروش‏  ‏که بیک جُرعه مَرا خسرو جم جاه نمود‏

‏‏ماه رُخسار فروزنده ات ای مایۀ عیش‏  ‏بی نیازم بخُدا از خور و از ماه نمود‏

‏‏برگ سبزی ز گُلستان رُخت بخشودی‏  ‏فارغم از هَمه فردوسی‏‎[1]‎‏ گمراه نمود‏

‏‏با که گویَم غم آن عاشق دلباخته را‏

‏‏که هَمه راز خود اندر شِکم چاه نمود‏

•  . منسوب به «فردوس» به معنی بهشت؛ «فردوسی» یعنی بهشتی، اهل بهشت.