غزل

دیار دلدار

دیار دلدار

کورکورانه بمیخانه مَرو ای هُشیار

خانۀ عشق بود جٰامۀ تزویر برآر

عاشقانند در آن خانه هَمه بی سَر و پا  سَر و پایی اگرت هست در آن پا نگذار

تو که دلبستۀ تسبیحی و وابستۀ دیر  ساغر باده از آن میکده اُمید مدار

پاره کن سبحه و بشکن درِ این دیر خراب  گر که خواهی شوی آگاه ز سرّالاسرار

گر نداری سر عشاق و ندانی ره عشق  سر خود گیر و رَه عشق به رَهوار سپٰار

باز کُن این قفس و پاره کُن این دام از پای

پَرزنان پَرده دران رو به دیار دلدار

 

کتابدیوان اشعارصفحه 124