شهرۀ شهر

‏‎ ‎

‏‏شهرۀ شهر‏

‏‏به کمند سر زلف تو گرفتار شدم‏

‏‏شُهرۀ شهر به هر کوچه و بازار شدم‏

‏‏گر برانی ز درم از در دیگر آیم‏  ‏گر بُرون رانْدِیَم از خانه ز دیوار شدم‏

‏‏مستی علم و عمل رخت ببست از سر من‏  ‏تا که از ساغر لبریز تو هُشیار شدم‏

‏‏پیش من هیچ به از لذّت بیماری نیست‏  ‏تا ز بیمٰاری چشمان تو بیمار شدم‏

‏‏نشود بر سَر کوی تو بیٰابم راهی‏  ‏از دم پیر در این راه مددکار شدم‏

‏‏دامن از آنچه که انباشته ام برچیدَم‏

‏‏تا که خجلت زده در خدمت خمّار شدم‏