شمع وجود
آید آن روز که من هجرت از این خانه کُنم؟
از جهٰان پر زده در شاخ عَدم لانه کُنم؟
رسد آن حال که در شمعِ وجود دلدار بال و پَر سوخته کارِ شب پَروانه کُنم
روی از خانقه و صومعه برگردانم سَجده بر خاک در ساقی میخانه کُنم
حال، حاصِل نشد از موعظۀ صوفی و شیخ رو بکوی صنمی واله و دیوانه کُنم
گیسو و خال لبت دانه و دامند چسان مرغ دل فارغ از این دام و از این دانه کُنم؟
شود آیا که از این بُتکده بَربندم رخت
پرزنان پُشت بَر این خانه بیگانه کُنم؟
کتابدیوان اشعارصفحه 158