بادۀ حضور‌

‏‎ ‎

‏‏بادۀ حضور‏

‏‏در لقای رُخش ای پیر مرا یاری کُن‏

‏‏دستگیری کُن و پیری کُن و غمخواری کُن‏

‏‏از سر کوی تو مأیوس نگردم هرگز‏  ‏غمزه ای! غمزدگان را تو مددکاری کُن‏

‏‏هله! با جُرعه ای از بادۀ میخانۀ خویش‏  ‏هوشم از سر ببر آمادۀ هُشیاری کُن‏

‏‏گر به لطفم ننوازی و پناهم ندهی‏  ‏عشوه کُن، ناز کُن آغاز ستمکاری کُن‏

‏‏عاشقم، عاشقم اُفتاده و بیمار توام‏  ‏لطف کُن لطف، ز بیمار پَرستاری کُن‏

‏‏تو و سجّادۀ خویش و من و پیمٰانۀ خویش‏  ‏با من باده زده هَرچه به دل داری کُن‏

‏‏گر نخواهی ز سر لُطف نوازی ما را‏

‏‏از در قهر بُرون آی و دل آزاری کُن‏