بادۀ اَلَسْت
هُشیاری من بگیر و مستم بنما
سرمست ز بادۀ الستم بنما
بر نیستیم فزون کن از راه کَرم
دَر دیدۀ خود هر آنچه هستم بنما
کتابدیوان اشعارصفحه 192