طریق
فاطی که طریق ملکوتی سپُرد
خواهَد ز مقام جَبروتی گَذرد
نابینائی است کو ز چاه ناسوت
بی راهنما بسوی لاهوت رَود
کتابدیوان اشعارصفحه 202