فروغِ رُخ
آن کس که رخش ندید خفاش بود
خورشید، فروغ رُخ زیباش بود
سرّ است وَ هر آنچه هست اندر دو جهان
از جلوۀ نور روی او فاش بود
کتابدیوان اشعارصفحه 213