عقل و عشق
ای عشق ببار بر سَرم رحمت خویش
ای عقل مرا رها کن از زحمت خویش
از عقل بُریدم و به او پیوستم
شاید کشدم بلطف در خلوت خویش
کتابدیوان اشعارصفحه 218