کوی دوست
گر بر سر کوی دوست راهی دارم
دَر سٰایۀ لطف او پناهی دارم
غم نیست – که راه رفت و آمد باز اَست
طاعت اگرم نیست گناهی دارم
کتابدیوان اشعارصفحه 221