مفتون
دیوانه شو این عقال از پا وا کُن
طٰاووس! ز جلوه زاغ را رُسوا کُن
حال دل عقل را ز دیوانه مپرس
مفتُون عقال و عقل را پَیدا کُن
کتابدیوان اشعارصفحه 231