باده
ماه رمضان شد می و میخانه بَر اُفتاد
عشق و طرب و باده بوقت سَحر اُفتاد
افطار بمی کرد بَرم پیر خرابات گفتم که تو را روزه به برگ و ثمر اُفتاد
با باده وضو گیر که دَر مذهب رندان
در حضرت حق این عملت بارور اُفتاد
کتابدیوان اشعارصفحه 300