عبادت
عیب خود گویم؛ به عُمرم من نکردم بندگی
این عبادتهٰا بود سَرمایۀ شرمندگی
دعوی «ایّاک نعبُد» یک دروغی بیش نیست
من که دَر جان و سرم باشد هوای بندگی
آنکه حمد از غیر حق مسلوب سٰازد در نماز
......................................
کتابدیوان اشعارصفحه 310