در اولین روز حضور اینجانب در دروس اخلاق و عرفان ایشان، قیافه‏ای بسیار روحانی با نگاه هایی جالب دیدم که به مطالبی که در درس ابراز می‏نمودند، حالت توافق با آنچه در درون می‏گذشت را ارائه می‏نمود.
آن روزها آیات آخر سورۀ حشر را تدریس می‏کردند. با کمال وضوح به خاطر می‏آورم وقتی این آیۀ مبارکه (هواللّه‏ الخالق الباری المصور له الاسماء الحسنی یسبح له ما فی السماوات و الارض و هو العزیز الحکیم) را تفسیر می‏فرمودند، جذابیت مطالب به حد عالی رسیده بود و طلاب با یک انقلاب روحی به افاضات عرفانی ایشان گوش می‏دادند. هیجان روحی و عمق مطالبی که ابراز می‏شد، بخوبی اثبات می‏کرد که مطالب ابراز شده، فوق معلومات حرفه‏ای و رسمی است که متأسفانه عده‏ای را به خود مشغول می‏نماید.
اینجانب پس از آن تاریخ فروغی از عرفان مثبت را در زمان تحصیل در نجف اشرف در چهره و گفتار و سایر رفتارهای زندگی در حکیم متأله و عارف بزرگوار شیخ مرتضی طالقانی دیدم.

. انتهای پیام /*