من بسیار کوچکتر از آن هستم که بتوانم راجع به اجرای احکام اسلامی توسط حضرت امام مطلبی ذکر کنم، ولی چند موردی برای من و امثال من آموزنده بوده است که به قلم می‏آورم:
1 - در طول مدتی که حضرت امام در سال 1358 در بیمارستان قلب بستری بودند در طول 24 ساعت در خدمت ایشان بودم و شبها در فاصله چند متری در اتاق ایشان می‏خوابیدم. بالای سر حضرت امام چراغ خواب بسیار کم نوری روشن بود تا در مواردی که ایشان بیدار می‏شوند بتوانند اطراف را ببینند، ساعت روی میز خودشان را نظاره کنند و ... صبحها به محض بیدار شدن تذکر می‏دادند که چراغ خواب را خاموش کنید و ما هم انجام وظیفه می‏ کردیم.
2 - حضرت امام موقع وضو گرفتن با یک دست شیر آب را باز می‏ کردند و با دست دیگر یک مُشت آب پرکرده و سپس شیر را می‏بستند و به ترتیب وضو می‏ساختند. در حقیقت با 4 - 3 مشت آب وضو می‏گرفتند و به هیچ وجه اجازه نمی‏دادند که شیر آب در طول وضو گرفتن باز باقی بماند.
3 - ما برای آنکه هوای حمام با بخار آب گرم در زمستان گرم و مرطوب شود، مقداری آب گرم توسط دوش آزادانه رها می‏کردیم، حضرت امام متوجه شدند و ما را از عمل فوق منع کردند.
4 - یک روز بعد از ملاقات ساعت 8 صبح و خارج شدن ملاقات کننده‏ ها و مسئولان دفتر، ضرورت ایجاب کرد که مجدداً حضور حضرت امام برسم. وارد حیاط منزل محقرشان شدم، دیدم چراغ اتاق خاموش است و حضرت امام نیز روی نیمکت مخصوص تشریف ندارند. به درب اتاق نزدیک شدم ملاحظه کردم حضرت امام در اتاق مشغول قدم زدن هستند (زمستان بود) متوجه شدم که، چراغ اتاق را به علت عدم احتیاج در موقع قدم زدن خاموش کرده‏اند.
5 - حضرت امام معمولاً یک لیوان آب در نزدیکی محل نشستن آماده داشتند و برای رفع تشنگی یا خوردن دارو از آن آب استفاده می‏ کردند. به تدریج آب لیوان را مصرف می‏کردند تا تمام شود و برای نوشیدن چند جرعه آب، آب لیوان را عوض نمی‏کردند.
6 - جهت درمان و پیشگیری دردهای قلبی (آنژین صدری) پماد نیتروگلیسرین در خدمت حضرت امام قرار داشت که خود ایشان هر 4 ساعت آنرا توسط کاغذ و چسب روی پوست ساق پا قرار می‏دادند. و هر 4 ساعت پماد قبلی را برداشته و روی پوست را تمیز و در محل دیگر قرار می ‏دادند. حضرت امام دستمال های کاغذی را به چندین تکه کوچک تقسیم و برای تمیز کردن پوست و برطرف کردن پماد از تکه‏های کوچک دستمال کاغذی استفاده می‏کردند.

منبع: طبیب دلها، دکتر سید حسن عارفی، چاپ و نشر عروج، چاپ چهارم1385، ص141

. انتهای پیام /*