بسیارى از فضلا فقط به این نیت به درس امام مىآمدند که بتوانند خودشان را از چارچوبهاى تقلید بیرون بیاورند، چون در درس امام، طلبه نقاد و محقق بار مى آمد.
گاه مىشد امام نظریاتى از بزرگان مطرح مىکردند؛ بزرگانى که اسمشان کافى است که انسان بىچونوچرا حرفشان را بپذیرد، لکن امام گاه تا یازده اشکال به سخنان آنها وارد مىکردند.
البته ما اساتیدى نیز داشتیم که طلاب را جامد بار مىآوردند. ولى امام سعى داشت کسانى که در درس ایشان شرکت مىکردند، با روح نقد آشنا باشند.
گاه مىشد درس یک ساعت که طول مىکشید و کسى ایراد و اشکالى نمىکرد، خود امام مىفرمودند: «مجلس روضه که نیست من بگویم شما گوش بدهید. بالاخره شما هم هستید، لااقل بودن خودتان را در اینجا اعلان کنید که غیر از من هم کسى اینجا هست»
منبع: سلسلۀ موى دوست، خاطرات دوران تدریس امام خمینى(س)، به کوشش مجتبى فراهانى، ص160
.
انتهای پیام /*