در اولین روز حضور اینجانب در دروس اخلاق و عرفان ایشان،
قیافه ای بسیار روحانی با نگاه هایی جالب دیدم که به مطالبی که در درس
ابراز می نمودند، حالت توافق با آنچه در درون می گذشت را ارائه
می نمود.
آن روزها آیات آخر سورۀ حشر را تدریس می کردند. با کمال وضوح به
خاطر می آورم وقتی این آیۀ مبارکه (هواللّه الخالق الباری المصور له
الاسماء الحسنی یسبح له ما فی السماوات و الارض و هو العزیز الحکیم)
را تفسیر می فرمودند، جذابیت مطالب به حد عالی رسیده بود و طلاب با
یک انقلاب روحی به افاضات عرفانی ایشان گوش می دادند. هیجان
روحی و عمق مطالبی که ابراز میشد، بخوبی اثبات می کرد که مطالب
ابراز شده، فوق معلومات حرف های و رسمی است که متأسفانه عدهای را به
خود مشغول می نماید.
اینجانب پس از آن تاریخ فروغی از عرفان مثبت را در زمان تحصیل در
نجف اشرف در چهره و گفتار و سایر رفتارهای زندگی در حکیم متأله و
عارف بزرگوار شیخ مرتضی طالقانی دیدم.
منبع: صحیفه دل، ص43
.
انتهای پیام /*