19دیماه یادآور قیام خونین مردم قم است. در این روز مردم قم در واکنش به انتشار مقاله ای توهین آمیز نسبت به حضرت امام خمینی (ره) در سالروز کشف حجاب که با امضای مستعار احمد رشیدی مطلق در 17 دی ماه 56 منتشر شده بود، با تعطیل نمودن بازار قم در حمایت از حوزه و با محکوم کردن اقدام نظام و نیز ادامه تعطیلی دروس حوزه، در مسجد اعظم گرد آمدند. بعد از ظهر همان روز، مأموران شهربانی و ساواک که در یکی از میادین قم راه مردم را سد کرده بودند به دنبال یک برنامه ساختگی، به روی مردم بی دفاع آتش گشودند. مردم نیز که ترسی به دل نداشتند با چوب و پرتاب سنگ، در برابر تیر و گلوله ماموران حکومت، مقاومت کردند. این قیام بر روند انقلاب تأثیر بسیار گذاشت و عامل شتاب زای انقلاب اسلامی گردید. ضمن گرامیداشت این روز بزرگ و سلام و درود به ارواح مطهر شهدا و ساحت همه ایثارگران و کوشندگان راه استقلال و آزادی میهنمان، توجه شما را به خاطره ای از آن دوران جلب می نماییم.
در همین اثنا رژیم دچار یک نادانی بزرگ شد و مقاله ای را به نام رشیدی مطلق در روزنامه اطلاعات چاپ و در ان به امام توهین کرد. این عمل زشت موجب ناراحتی مردم شد. در قم سیل اعتراض کننده ها به خانه مراجع رفتند و این مسائل را عنوان می کردند تا اقداماتی از سوی آنها انجام پذیرد. از روزنامه اطلاعات خواستند حرف خودش را پس بگیرد.
دو سه جا رفتند به منزل آیت الله مکارم رسیدند. ایشان سخنرانی خوبی کرد و جواب مثبت داد و آمادگی خودش را اعلام کرد و دو جای دیگر هم رفتند. به نزدیک شهربانی که رسیدند، ماموران مردم را به رگبار بستند و تعدادی را کشته و زخمی کردند. این قضیه در داخل کشور مثل توپ صدا کرد و به اعتراض های میلیونی در سراسر کشور منجر شد. در تهران هم مجلسی در شبستان چهل ستون گرفته شد که آقای عبایی سخنرانی کرد. وسط سخنرانی، کماندوها حمله کردند و مجلس را به هم ریختند ولی به محض این که آنجا را ترک کردند، مجلس دوباره تشکیل شد. پس از پایان جلسه، مردم توی خیابان آمدند و زد و خورد آغاز شد که تعدادی زخمی شدند. یکی از ماموران هم از بین رفت. چهلم ها شروع شد. رژیم متوجه شد و چهلم بعدی را با آرامش برخورد کرد. قضیه آرام شد. دوستان به فکر افتادند که حالا چکار کنیم.
یک برنامه‌ریزی کردیم که هر شب شنبه تو یکی از مساجد برنامه باشد. البته اعلامیه ای نمی دادیم. از اول هفته هم مکان جلسه را اعلام نمی کردیم. شب همان وقت افراد به هم خبر می دادند و همه شب شنبه تو مسجد حضور پیدا می کردند. تازه وقتی جلسه تشکیل می شد، ماموران متوجه می شدند و تا می خواستند اقدام کنند، سخنران صحبت خودش را کرده بود.
منبع: کتاب امام خمینی و هیات های دینی مبارز، ص: 226 (خاطره ای از فضل الله فرخ)