وقتی سخن از سبک شمردن نماز پیش می آید، شاید آنچه به ذهن خطور می کند این باشد که اگر کسی به دلیل سستی و تنبلی گاهی نماز بخواند و گاهی آن را ترک کند، نماز را سبک شمرده است، اما حقیقت سبک شمردن نماز غیر از این است.
همین معنا را در مورد استخفاف نماز به حضرت امام عرض کردند، ولی ایشان آن را رد کردند. سرکار خانم فاطمه طباطبایی در این باره می گوید:
روایتی از امام جعفر صادق(ع) نقل می کردند که اگر کسی نمازش را سبک بشمارد، از شفاعتشان محروم می شود.
مرحوم دکتر محمود بروجردی در خاطره ای نقل می کند که من یک بار به ایشان عرض کردم: سبک شمردن نماز شاید به این معنی باشد که شخص نمازش را یک وقت بخواند و یک وقت نخواند. گفتند: نه، اینکه خلاف شرع است.
منظور امام صادق (ع) این بوده است که وقتی ظهر می شود و فرد در اول وقت نماز نمی خواند، در واقع به چیز دیگری رجحان داده است. با مثالی این موضوع برایم روشن شد: ما وقتی می خواهیم از در بیرون برویم سعی می کنیم به بزرگتر تعارف کنیم. اگر به بزرگتر اهمیت ندهیم، در واقع به کوچکتر اهمیت داده ایم. سبک شمردن نماز هم چیزی است به همین معنی.
پس اگر بخواهیم نماز را سبک نشمرده باشیم، باید آن را بر همه کارها مقدم داریم البته اگر مساله ای انسان را از نماز اول وقت باز داشت و دل انسان متوجه نماز بود، مستخف نماز به شمار نمی آید و ثواب نماز اول وقت را هم می برد. در این باره نوه ایشان نقل می کند:
چند ماه پیش از ارتحالشان ظاهرا به خانواده ما فرموده بودند: ممکن است شما فرصت این را نداشته باشید که در آن لحظه اول وقت نماز بخوانید، یا وضعی داشته باشید که اول وقت نتوانید به نماز بایستید، اما همین که دلتان برای نماز اول وقت تپید، ثواب آن نصیبتان می شود. (امام در سنگر نماز؛ ص ۱۰۱ – ۱۰۲؛ خاطره محمود بروجردی)
.
انتهای پیام /*