مرحوم کیومرث صابری فومنی معروف به «گل آقا» برای مردم ما شخصیتی شناخته شده است. جالب است بدانیم که وی سالیان سال با شهید رجایی همکار بوده است (از زمان تدریس در یک مدرسه گرفته تا زمان وزارت آموزش و پرورش شهید رجایی و بعد هم نخست وزیری و ریاست جمهوری شهید رجایی) و در تمام این مدت رابطه ای نزدیک با ایشان داشته و لذا خاطرات تلخ و شیرین فراوانی از وی دارد. در زیر، برخی از خاطرات گل آقا در همین باب را مرور می‌کنیم:
یک روز به آقای رجایی گفتم: «آخر من چه مشاور نخست وزیری هستم؟ مگر از شما حقوق می گیرم یا حقوق معلمی من زیاد است؛ فوق العاده دارم؟ از ماشین دولتی استفاده می کنم؟» و ادامه دادم: «نه، من هم به ماشین خودم سوار می شوم و هم از جیب خودم ناهار می خورم. چون زخم اثنی عشر دارم، غذای اینجا را نمی خورم.» پرسید: «حالا چی شده؟» گفتم: «آخر من به عنوان مشاور نخست وزیر نمی توانم رفیقم را برای گرفتاری ای که برایش پیش آمده به خارج بفرستم؛ ولی چهل هزار تومان از او رشوه گرفته اند و به خارج می رود!» تا این را گفتم، گفت: «خیلی حرف قشنگی زدی! چه افتخاری بالاتر از اینکه تو در مملکتی زندگی می کنی که مشاور نخست وزیر آن نمی تواند رفیقش را به فرانسه بفرستد!» گفت: «از این بهتر چی؟» البته ایشان پس از آن دستور داد که آن مورد هم بررسی و با متخلف برخورد شود.
(منبع: خاطرات کیومرث صابری (گل آقا) ؛ ص ۱۰۴ – ۱۰۵)
.
انتهای پیام /*