حجت الاسلام والمسلمین سید محمود دعایی که در سال های تبعید امام خمینی (س) در محضر ایشان بود، از چگونگی تقسیم شهریه امام میان طلاب اینگونه روایت کرده است: 

وقتی امام به نجف وارد شدند علیرغم احاطه فوق العاده ای که بر مسائل فلسفی و‏‎ ‎‏معقول داشتند ترجیح دادند که اولین درس را به اصرار دوستان و شیفتگان از فقه شروع‏‎ ‎‏کنند. امام برای اینکه در حوزه نجف حساسیتهایی به وجود نیاید از گفتن درس و‏‎ ‎‏پرداختن شهریه و دامن زدن به مسایلی که غالباً شخصیتهای بالای حوزه برای خودشان‏‎ ‎‏ایجاد می نمایند پرهیز کردند. امام به عنوان مهمانی موقت و زائری که فعلاً توفیق‏‎ ‎‏زیارت اعتاب مقدسه نصیب ایشان شده است رفتار می کردند. تا اینکه بعد از مدتی به‏‎ ‎‏دلیل مراجعات زیادی که خدمت ایشان می شد و جمع شدن مقدار زیادی از‏‎ ‎‏وجوهات، تشخیص دادند که مناسب است شهریه بدهند و برای اولین بار در تاریخ‏‎ ‎‏حوزه نجف تبعیضی را که در تقسیم شهریه حاکم بود ملغی کردند. چون در حوزه نجف‏‎ ‎‏طلاب ایرانی و شاید عراقی را به عنوان نسل برتر می شناختند و طلاب غیرایرانی و‏‎ ‎‏غیر عرب مانند طلاب پاکستانی، هندی و افغانی را نسل دوم حساب کرده و به آنها‏‎ ‎‏شهریه کمتری می دادند.
منبع: (برداشتهایی از سیره امام؛ ج ۳، ص ۳۰۷)

. انتهای پیام /*