حجت الاسلام والمسلمین محمدعلی خسروی در خاطره ای نقل می کند: در سال ۱۳۸۳ یازدهمین دوره تکریم از خادمان قرآن کریم برگزار شد. جلسه کمیته انتخاب خادمان که من هم یکی از اعضا بودم به ریاست وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی جناب آقای احمد مسجد جامعی تشکیل شد. ایشان فرمودند ما در هر دوره از دوره های گذشته یکی از علمای برجسته را هم جزو خادمان داشته ایم مانند آیت الله مکارم، آیت الله جوادی آملی، آیت الله سبحانی و آیت الله  مشکینی. اگر  امسال آیت الله سیدرضی شیرازی قبول کنند مایه افتخار و مباهات این مراسم خواهد بود البته معلوم نیست که ایشان بپذیرند. اینجانب مسؤولیت دعوت از ایشان را پذیرفتم و مورد تصویب قرار گرفت. روز بعد به خدمت آیت الله شیرازی رسیدم و موضوع را با شرح سوابق امر به استحضار ایشان رساندم.  ایشان اظهار کردند که من در اینگونه مراسم شرکت نکرده ام و نیازی هم به این عناوین ندارم. در پاسخ  عرض کردم که قطعاً شما نیاز ندارید ولی جامعه نیاز دارد. معرفی چهره هایی چون حضرتعالی یکی از بهترین روشها برای الگو سازی و توسعه فرهنگ قرآنی است. بالاخره ایشان پذیرفت. در شب موعود، شب پانزدهم ماه مبارک رمضان، ایشان به محل برگزاری مراسم تجلیل از خادمان قرآن کریم که در سالن حجاب بود تشریف آوردند. در آن سال از آقای کریم منصوری قاری بین المللی و از آقای رحیم موذن زاده اردبیلی بخاطر اذان معروف و ماندگارش نیز تجلیل شد. وقتی مجری نام مرحوم رحیم موذن زاده اردبیلی را برای حضور در روی جایگاه اعلام کرد و ایشان با عبایی که بر دوش داشت برای گرفتن لوح تقدیر از دست رییس جمهور از پله ها بالا می رفت همزمان قطعه ای از اذان شور انگیز ایشان مخصوصا جمله (اشهد ان مولانا امیر المؤمنین علیا ولی الله) پخش شد جمعیت حاضر در سالن به شدت منقلب شده و تحت تاثیر معنوی فوق العاده قرار گرفتند.

در این گونه مراسم نوعا مهمترین شخصیت را در آخر مجلس دعوت می کنند. مجری جلسه از آیت الله سید رضی شیرازی به عنوان عالمی برجسته و شخصیتی که یک عمر معارف قرآنی را به مردم آموخته است برای دریافت لوح «خادم القرآن الکریم» دعوت کرد. آیت الله شیرازی که در ردیف اول نشسته بودند برخاستند تا به بالای جایگاه بروند. حجت الاسلام و المسلمین سید محمد خاتمی رئیس جمهور  با عجله از پله های جایگاه پایین آمدند و اجازه ندادند که ایشان به زحمت بیفتند و با نهایت احترام و تشکر از اینکه حضور در این مجلس را پذیرفته اند لوح را تقدیم ایشان کردند. این هم یکی از صحنه های بسیار جذاب و درس آموز در این مراسم بود که حاضران را تحت تاثیر قرار داد.

 پس از پایان مراسم من تا در منزل، ایشان را همراهی کردم. ایشان از مجموع برنامه ها بخصوص پخش اذان موذن زاده و قرائت زیبای قاری بسیار مسرور و راضی بودند.

این قضیه گذشت سه روز بعد به منزل ایشان رفتم همین که از در اتاق وارد شدم فرمودند آقای خسروی این چه کاری بود که به سر من آوردی. من ابتدا جا خوردم عرض کردم مگر چه مشکلی پیش آمده؟ ایشان خندیدند و فرمودند شوخی کردم، نگران نباش اما بدان از آن لحظه ای که تلویزیون تصویر مرا نشان داده تا این لحظه که سه روز است تلفن من قطع نشده و برخی از آخوندها از مساجد مختلف تهران یکی پس از دیگری تماس می گیرند و می گویند این در شأن شما نبود در چنان مجلسی شرکت کنید. بعد از اینکه سکوت کردند من به خدمتشان عرض کردم آیا شما احتمال نمی دهید این تماس ها طبیعی نباشد بلکه یک حرکت برنامه ریزی شده و هدایت شده باشد؟ فرمود چرا ولی دو نکته را بگویم اول اینکه من این سید را (اشاره به جناب آقای خاتمی) انسانی سلیم النفس می شناسم. دوم اینکه این اذیت هایی که برای من اینگونه پیش می آید و در طول عمرم کم نبوده همه را به حساب خدا و ذخیره روز قیامت می گذارم. 

. انتهای پیام /*