پرتال امام خمینی(س): امام خمینی (س) در آستانه ورود به ماه مبارک رمضان و به اصرار بانو فاطمه طباطبایی، عروسشان نامه ای عرفانی خطاب به ایشان نوشتند و نکته های مهمی را در آن یادآور شدند. در این نامه که به تاریخ اردیبهشت سال ۶۶ مطابق با شعبان ۱۴۰۷ قمری نگارش شده است، به پایان یافتن روزهای ماه شعبان و آماده نبودن برای ورود به ضیافت الهی اشاره شده و اینکه با همه این اوصاف نباید از رحمت الهی ناامید بود، متن این نامه به شرح زیر است:
«بسم اللَّه الرحمن الرحیم
فاطی دختر عزیزم، از من می خواهی برای تو چیزی بنویسم؛ چه بنویسد کسی که خود مبتلای به نفس اماره بالسوء است و هرگز نتوانسته بلکه نخواسته این بت بزرگ را بشکند. اکنون در آستانه شهر اللَّه و مقام ضیافت اللَّه هستیم و من خود اقرار دارم که لایق این ضیافت نیستم. شهر شعبان المعظم که شهر امامان است در شرف گذشتن و ما خود را نتوانستیم مهیا کنیم برای شهر اللَّه. دعاها را گاهی با لقلقه لسان خواندم و از آنها چیزی حاصل نشد در این آخر شهر عرض می کنم، اللَّهُمَّ انْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیِما مَضی مِنْ شَعبانَ فَاغْفِرْ لَنا فِیما بَقِیَ مِنهُ(۱) از رحمت حق تعالی مأیوس نیستم و مباش، در دنیا [مباد] روزی که گناهان به آنجا رسد که از رحمت حق مأیوس شویم. دخترم این چند روز خواهد گذشت چه با عیش و نوش و چه با رنج و تعب؛ چه با غفلت از فطرت و چه با توجه به آن. عزیزم، خداوند- جل وعلا- نور هدایت را در همه مخلوقات خصوصاً انسان نهفته است.
فطرت اللَّه، ما را خواهی نخواهی به او متوجه کرده و همه مخلوقات در هر حدی که هستند و به هر مذهبی که گراییده اند جز به حق تعالی و کمال مطلق به هیچ چیز توجه ندارند به حسب فطرت؛ گرچه خود ندانند و معتقد به غیر آن باشند انسان کمال مطلق را می جوید و می خواهد چه آنان که به توهّم بت را می پرستند و چه آنهایی که حق- جل وعلا- را منکرند و به دنبال ریاست. ملحدها گمان می کنند متوجه به دنیا و خواستار ریاست و زعامت هستند، لکن به حسب واقع متوجه و خواهان قدرت مطلقه هستند و در جستجوی کمال مطلق و خود گمان خلاف می کنند و شاید عذاب و عقاب برای همین جهل و توهّمات باشد. تو که مثلًا دنبال لباس خوب هستی و زینت بهتر، دنبال حق می گردی و کاخ نشینان نیز دنبال قدرت مطلق هستند وَ إِنْ مِنْ شَیْ‌ءٍ إلّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبیحَهُمْ(۲) وَ قَضی رَبُّکَ الّا تَعْبُدوا إِلّا إِیَّاهُ(۳) بنا بر وجهی این کلام دامنه دارد. بهتر آنکه درز بگیرم و تو را و خود و همگان را به خدای تعالی بسپارم. و السلام علیک و علی عباد اللَّه الصالحین.
روح اللَّه الموسوی الخمینی»
۱. « پروردگارا اگر ما را در ایامی که از« شعبان» گذشته است نیامرزیده ای پس ببخشای ما را در باقیمانده آن». دعای آخر ماه شعبان.
۲. بخشی از آیه ۴۴ سوره اسراء:« و هیچ موجودی نیست جز آنکه او را تسبیح می کند ولی شما تسبیحشان را نمی فهمید».
۳. بخشی از آیه ۲۳ سوره اسراء:« پروردگارت مقرر داشت که جز او را نپرستید».صحیفه امام؛ ج۲۰، ص ۲۵۳-۲۵۴
.
انتهای پیام /*